Els, een moeder van 38, heeft recentelijk diverse reacties gekregen na het geven van een kus op de mond aan haar kind. Wat voor haar een normaal en liefdevol gebaar was, werd door anderen als ongepast beschouwd.
Dit heeft haar aan het denken gezet over de verschillende manieren waarop ouders genegenheid tonen en hoe deze verschillend worden geïnterpreteerd door anderen.
Els legt in een openhartig gesprek uit: “Het was iets waar ik niet eens bij stilstond. Mijn kind kwam naar me toe, ik boog voorover en gaf een kus. Zoals ik dat altijd doe.”
”Maar toen ik om me heen keek, zag ik de reacties. Sommige mensen keken weg, anderen fronsten hun wenkbrauwen. Ik kreeg zelfs later van een paar vrienden te horen dat ze het ongemakkelijk vonden.”
Deze respons kwam voor Els als een verrassing. Ze groeide op in een gezin waar fysieke genegenheid normaal was.
Zij vertelt dat zij en haar broers elkaar kusten, “Op de mond, op de wang, het maakte niet uit. Voor ons was dat normaal.”
“Liefde tonen was niet iets om bij na te denken. Het was gewoon wie wij waren als gezin,” zegt ze. Toch merkte Els dat niet iedereen in haar omgeving er zo over dacht.
De reacties van mensen maakten haar bewust van het feit dat er verschillende opvattingen bestaan over hoe ouders liefde aan hun kinderen tonen, vooral als het gaat om lichamelijke uitingen zoals een kus op de mond.
Sommige mensen hadden praktische bezwaren. Zij zegt: “Er waren zelfs mensen die zeiden dat het ‘niet hygiënisch’ was of dat het ‘ongezond’ zou zijn voor mijn kind. Dat vond ik vreemd,” met enige verwarring.
“Ik ben haar moeder. Ik zorg voor haar, ik houd van haar. Waarom zou een kus op de mond ineens iets verkeerds zijn?”
De negatieve reacties brachten haar aan het twijfelen, en Els begon zich af te vragen waarom haar onschuldige gebaar zulke sterke reacties opriep.
Een besef kwam tot haar dat iets wat vanzelfsprekend lijkt voor haar, voor anderen ongemak kan veroorzaken. “Het begrijpen van culturele verschillen is cruciaal,” merkt ze op.
“Terwijl sommige samenlevingen dit gebaar als normaal beschouwen, wordt het in andere vermeden. Echter, het verraste me dat mensen in mijn omgeving er zo’n sterke mening over hadden.”
Tijdens conversaties met haar vrienden hoorde ze dat zij de kus op de mond als “ongepast” bestempelden. “Ze gaven aan dat het hen ongemakkelijk maakte omdat het ‘niet hoorde’.”
”Maar wat impliceert dat precies? Wie heeft de autoriteit om te bepalen hoe je genegenheid toont aan je kind?”
“Mijn dochter voelt zich comfortabel dicht bij mij. Voor haar symboliseert de kus een gevoel van veiligheid en liefde. Waarom zou ik haar dat ontzeggen simpelweg omdat anderen het onbehaaglijk vinden?”
Els nam het besluit om grondiger inzicht te krijgen over deze kwestie en ontdekte dat de standpunten met betrekking tot kussen op de mond uiteenlopen.
De meningen over dit onderwerp kunnen sterk van elkaar verschillen.
Diverse opvattingen bestaan over hoe deze affectie wordt geïnterpreteerd, vooral naarmate kinderen ouder worden.
Adviezen van experts benadrukken de mogelijke verwarring die zulke uitingen kunnen veroorzaken in de relaties van kinderen met anderen.
“Hoewel ik de goede bedoelingen waardeer en de reflectie op mijn daden,” erkent Els.
“Uiteindelijk ken ik mijn kind het best. Ik begrijp wat goed voor haar is en waar ze comfortabel bij voelt.”
Haar glimlach verschijnt als ze vertelt hoe haar dochter elke dag naar haar toekomt voor die ene kus. “Dat betekent alles voor mij.”
Wat opvalt voor Els, is hoe snel mensen hun mening klaar hebben over persoonlijke opvoedingskeuzes. Ze benadrukt: “Ik zou nooit voorschrijven hoe iemand zijn kind moet opvoeden,” verklaart ze.
“Wat goed is voor de ene ouder, hoeft niet hetzelfde te zijn voor een andere. Ik ben ervan overtuigd dat je als ouder moet handelen naar wat voor jou en je kind goed voelt. Als dat betekent dat wij elkaar op de mond kussen, dan is dat onze keuze.”
De situatie heeft Els aan het denken gezet, maar ze heeft besloten zich niet te laten beïnvloeden door negatieve reacties. Ze benadrukt: “Het is niet aan anderen om te bepalen hoe ik mijn kind affectie toon,” zegt ze vastberaden.
“Mijn kind weet dat ze geliefd is, en dat is voor mij het allerbelangrijkst. Laat anderen maar denken wat ze willen; ik blijf trouw aan wat voor ons werkt.”
Deze gebeurtenis heeft Els meer bewust gemaakt van haar eigen manier van opvoeden en haar vertrouwen in haar intuïtie versterkt. Ze besluit: “Ouderschap is maatwerk,” concludeert ze met een glimlach. “En dat is prima.”
1. Sommige mensen hadden praktische bezwaren tegen een kus op de mond.
2. Velen fronzen hun wenkbrauwen bij deze gedachte.
3. Els deelt het commentaar dat ze heeft gekregen.
4. Naar haar mening slaat de kritiek nergens op.
5. Els is behoorlijk in de war gebracht door de reacties.
