Op haar 32e deelde Emma Flint recentelijk haar verhaal over het ontdekken van haar abroseksualiteit, een identiteit die ze pas op haar 30e volledig accepteerde.
Zij deelde openhartig over de uitdagende reacties van vrienden en hoe dit haar leven veranderde.
De seksuele identiteit van abroseksualiteit, die schommelt en evolueert, was voor Emma lang onbekend.
De ontdekking gaf haar duidelijkheid, maar leidde ook tot pijnlijke reacties uit haar omgeving. Bij het bespreken van haar abroseksualiteit werd Emma geconfronteerd met onbegrip.
“Je hebt deze beslissing al genomen? Is het eigenlijk een label? Natuurlijk steun ik je, maar het klinkt niet goed,” zei ze.
Hoewel vrienden pleitten voor hun steun, interpreteerde ze hun reacties als negatief. Dit resulteerde in het beëindigen van vriendschappen, wat Emma motiveerde om trouw te zijn aan haar ware zelf, zelfs als dit betekende dat sommige mensen uit haar leven zouden verdwijnen.
Opgroeiend in de jaren negentig was Emma bekend met termen als homo, lesbisch en hetero, maar andere identiteiten werden vaak niet serieus genomen.
De gedachte dat seksualiteit divers kan zijn, was in die tijd zelden onderwerp van gesprek. Pas toen ze op Instagram een bericht van LGBTQ+-activist Zoe Stoller las, ontdekte ze dat er een term was die past bij haar ervaringen.
Ooit vertelde een persoon over haar ervaring met iets dat bekend staat als abroseksualiteit.
Terugdenkend, zei Emma: “Voor mij voelde het als een plotseling inzicht dat kwam.”
De term abroseksualiteit houdt in dat iemand zich aangetrokken kan voelen tot verschillende geslachten op verschillende dagen. In Emma’s geval kon ze de ene dag meer voelen voor vrouwen en de andere dag meer voor mannen.
Dit leidde tot verwarring, zowel bij haar als bij haar vrienden. “Vorige week zei je nog dat je lesbisch was. Hoe kan dat nu zo plotseling anders zijn?”
De onbegripvolle reacties droegen bij aan Emma’s twijfels over haar identiteit en ze voelde zich vaak onzeker. Ze begon zichzelf te bekritiseren omdat ze dacht dat ze niet standvastig genoeg was en begon te twijfelen aan haar eigen gevoelens.
Er werd haar geholpen door de ontdekking van het begrip abroseksualiteit om zichzelf te aanvaarden en te realiseren dat haar emoties legitiem waren.
Er bestaat nog veel onbegrip over termen zoals abroseksualiteit, ondanks de toenemende openheid van de maatschappij ten opzichte van diverse seksuele identiteiten.
Emma vertelt dat zij vaak de vraag kreeg waarom zij niet eenvoudigweg als biseksueel kon identificeren. “Sommige mensen verwachten dat ik een vast label kies, zodat mijn identiteit hen niet verontrust.”
Zij legt de nadruk op het feit dat haar schommelingen in seksuele voorkeur geen invloed hebben op haar romantische relaties. “Het gaat om de persoon, niet om hun geslacht,” legt ze uit.
De uitdaging blijft om herhaaldelijk haar identiteit uit te leggen en te rechtvaardigen, vooral omdat niet iedereen open staat voor nieuwe perspectieven.
Ondanks de obstakels blijft Emma vastberaden om haar verhaal te delen en op te komen voor haarzelf. Haar hoop is gericht op het creëren van meer begrip en acceptatie.
Haar boodschap is dat seksualiteit niet in hokjes geplaatst moet worden en dat iedereen de vrijheid verdient om zichzelf te uiten.
1. Iedereen verdient de ruimte om zichzelf te uiten volgens haar.
2. Emma zet vastberaden door in haar zelfverdediging!
3. Ze weigert zich vast te pinnen op een label!
4. De vraag die ze vaak krijgt is: ‘Wat heeft tot deze verandering geleid?’
5. Dit brengt vaak verwarring teweeg bij bekenden, vrienden en familie.
