Rachid, met een espresso in de hand, benadrukt na meer dan twintig jaar ervaring in de horeca de cruciale rol van sfeer in zijn restaurant.
“Het valt velen niet op hoe belangrijk de sfeer in een restaurant is,” zegt hij en stelt zijn doel om gasten een welverdiende ontsnapping te bieden aan de drukte van alledag zodat ze echt van hun maaltijd kunnen genieten.
Echter, hij heeft door de aanwezigheid van jonge kinderen door de jaren heen gemerkt dat dit niet altijd eenvoudig is. “Ondanks hun schattigheid, kunnen kleintjes soms behoorlijk luidruchtig zijn.”
Hij benadrukt dat zijn beslissing om geen jonge kinderen toe te laten niet voortkomt uit kritiek op kinderen zelf. “Ik heb zelf kinderen opgevoed, dus ik begrijp hoe moeilijk het kan zijn om met een peuter uit eten te gaan.”
”Maar mijn pizzeria is niet groot en jonge kinderen kunnen de ervaring van andere gasten verstoren.” Daarom heeft hij zorgvuldig besloten om kinderen onder de acht jaar niet toe te staan.
Door de jaren heen heeft hij gestreefd naar een balans tussen een familievriendelijke omgeving en een rustige sfeer voor zijn vaste klanten.
“Bij aankomst van meerdere gezinnen werd het soms te druk, vooral wanneer jonge kinderen moe of verveeld zijn en geluid maken.”
”Dit was niet alleen storend voor de ouders, maar ook voor de overige gasten die in alle rust van hun maaltijd wilden genieten. Op een gegeven moment was dit niet langer houdbaar.”
Rachid besloot op een gegeven moment dat er verandering moest komen om zijn gasten de best mogelijke ervaring te bieden.
De invoering van deze regel was een weloverwogen beslissing die Rachid zwaar viel. Hij was zich ervan bewust dat hij sommige klanten teleur moest stellen, maar wilde de ambiance van zijn pizzeria intact houden.
“Het was een moeilijke beslissing; niemand wil buitengesloten worden. Maar het welzijn van mijn gasten heeft de hoogste prioriteit. Daarom moest ik een keuze maken die de rustige sfeer en kwalitatieve ervaring kon waarborgen.”
“Ik heb altijd benadrukt dat mijn focus ligt op de sfeer die ik hier wil creëren. Een omgeving voor mensen die op hun gemak willen genieten, dat is mijn doel.”
Uit bezorgdheid voor mogelijke negatieve reacties, ontdekte hij tot zijn verbazing dat de feedback eigenlijk positief was. “Veel van mijn trouwe klanten begrepen mijn keuze.”
”Sommigen beschouwden het zelfs als moedig en anderen gaven aan vaker te zullen komen vanwege deze regel.”
Ondanks dat Rachid open blijft over sommige kritiek die hij ontvangt. “Ik begrijp dat enkele mensen dit beleid als discriminerend of onvriendelijk kunnen interpreteren.”
”Desondanks probeer ik altijd duidelijk te maken dat het niets te maken heeft met een afkeer van kinderen, maar puur met de ervaring die ik mijn gasten wil bieden. Ze zijn welkom op vele andere plekken, maar mijn pizzeria is daar niet een van.”
Rachid houdt vast aan zijn visie en ziet met trots hoe gasten ontspannen van hun verblijf genieten. “Als ik zie dat mensen ontspannen van hun pizza genieten en comfortabel zitten, weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Het draait niet om het aantal gasten, maar om hun ervaring. Dat is waar het om gaat.”
Zijn keuze om jonge kinderen niet toegang te geven, blijft van kracht.
Onderweg naar succes blijft het onderwerp van toelating, zowel intern als extern, een veelbesproken onderwerp.
Voor Rachid is de kern echter helder: rust, kwaliteit en gastvrijheid moeten in harmonie zijn. “Ik wil zien dat mensen genieten van hun diner hier, en dat is gelukkig wat ik nu zie gebeuren,” concludeert hij tevreden.
1. Uiteindelijk onthult Rachid de redenen achter zijn keuze.
2. Het heeft dus geen zin om met jonge kinderen pizza te eten in dit restaurant!
3. Het is essentieel dat zijn gasten kunnen genieten van hun pizza in een rustige sfeer.
4. Dit zijn de drijfveren achter zijn beslissing:
5. Rachid is verheugd dat hij deze keuze heeft gemaakt!
