Er is een dagelijkse strijd voor Roos, een 35-jarige alleenstaande moeder, om de financiële eindjes aan elkaar te knopen – dit is geen eenvoudige taak.
Haar parttime baan levert net genoeg op om de rekeningen te betalen en haar kinderen te onderhouden.
Dit jaar plant de school van haar kinderen een schoolreisje: haar zoon gaat naar een pretpark en haar dochter naar een natuurgebied.
De kosten? Vijftig euro per kind. Voor vele ouders is dat geen probleem, maar voor Roos is dit een aanzienlijk bedrag.
In haar strakke budget is er weinig ruimte voor extra’s zoals schoolreisjes. Ze herinnert zich nog hoe haar kinderen opgewonden waren toen ze over het uitje hoorden, maar nu worstelt ze met het idee dat ze hen weer moet teleurstellen.
Roos doet haar uiterste best om haar kinderen te voorzien in hun behoeften, maar momenten zoals deze maken haar twijfelachtig.
Er wordt overwogen of de school of andere ouders een ander oordeel zullen vellen vanwege de onbetaalde kosten.
Ondanks de wetenschap dat anderen in soortgelijke situaties verkeren, voelt het echter vaak eenzaam aan. Roos wenst niet dat haar kinderen een gevoel van tekortkoming hebben, maar de financiële realiteit is onontkoombaar.
Het overwegen van betaling in termijnen of om hulp te vragen wordt overwogen, maar schaamte vormt een obstakel. Er is aarzeling om anderen de indruk te geven dat de situatie niet beheersbaar is.
Roos denkt dat mensen snel oordelen. Waarom wordt er niet meer gewerkt? Waarom wordt er niet beter gespaard? De dagelijkse strijd om financieel rond te komen blijft echter verborgen voor anderen.
De zorgen die haar ’s nachts wakker houden, zijn voor anderen mogelijk niet zichtbaar, maar vormen voor haar de dagelijkse realiteit.
Het belang van geld voor haar ligt niet alleen in de materiële waarde, maar ook in de gevoelens van waardigheid die ermee gepaard gaan. Voor haar is het een emotionele last wanneer ze niet in staat is om te voorzien in zaken die anderen als normaal beschouwen.
Rond de keukentafel overpeinst Roos hoe ze aan haar kinderen moet vertellen dat er niet genoeg geld is voor het schoolreisje.
Ze probeert haar kinderen niet te belasten met de financiële zorgen van het gezin, maar tegelijkertijd beseft ze dat het verbergen van de waarheid geen goede optie is.
De momenten waarop ze niet in staat is om aan de verlangens van haar kinderen te voldoen, wegen het zwaarst op haar gemoed.
Roos blijft zoeken naar oplossingen en overweegt de mogelijkheid om haar schaamte opzij te zetten en hulp te vragen, hoe moeilijk dat ook mag zijn.
Ze wil met alle macht voorkomen dat
Om te voorkomen dat haar kinderen teleurgesteld raken, kan ze overwegen ergens anders op te besparen of hulp te vragen aan vrienden of familie.
Ondanks de uitdagingen blijft Roos vastbesloten. Ze is vastberaden om aan haar kinderen te laten zien dat, zelfs in moeilijke tijden, liefde en veerkracht de krachtigste middelen zijn om door te gaan.
1. Om haar kinderen niet teleur te stellen, is ze vastbesloten om alles te doen wat ze kan.
2. De last van het niet kunnen voldoen aan de wensen van haar kinderen weegt zwaar op haar.
3. Met de financiële zorgen wil ze haar kinderen niet belasten.
4. Zou ze veroordeeld worden door andere ouders?
5. Gevoelens van wanhoop en schaamte…
