Sander (36), vader van twee jonge kinderen, heeft onlangs gekozen om zijn kinderen van school te halen vanwege de introductie van genderneutrale toiletten.
Voor hem was deze beslissing moeilijk, maar hij voelde de noodzaak om actie te ondernemen om zijn kinderen te laten opgroeien in een omgeving die voor hem veilig en vertrouwd is.
“Ik wil gewoon dat mijn kinderen opgroeien in een omgeving die voor hen duidelijk en prettig aanvoelt,” legt hij uit.
Deze actie roept vragen op over waar de juiste balans ligt tussen inclusiviteit en persoonlijke waarden.
Het onderwerp van genderneutrale toiletten wordt steeds vaker bediscussieerd op scholen, met als doel een veilige omgeving te creëren voor alle kinderen, ongeacht hun genderidentiteit.
Voor Sander was de invoering van deze faciliteiten op de school van zijn kinderen echter een keerpunt. “Toen ik hoorde dat ze dit wilden invoeren, schrok ik,” deelt hij mee.
“Mijn kinderen zijn nog jong en begrijpen dit onderwerp niet. Ik vind dat ze in deze fase van hun leven nog niet met zulke complexe thema’s geconfronteerd hoeven te worden.”
Sander maakt zich zorgen over de snelle acceptatie van nieuwe ideeën, die hij niet altijd passend vindt voor kinderen.
“Het voelt alsof onze kinderen ineens in een andere realiteit belanden, zonder dat er een duidelijk gesprek over gevoerd wordt,” zegt hij.
“Ik wil niet dat ze zich ongemakkelijk voelen bij iets simpels als een toiletbezoek. Voor mij is het duidelijk: jongens gaan naar de jongenswc, en meisjes naar de meisjeswc.”
Sander probeerde met de schooldirectie te praten over zijn bezorgdheid, maar hij ervaarde dat er weinig ruimte was voor zijn standpunt.
“Ik vroeg naar hun”
Volgens hem wilden ze ouders en kinderen voorbereiden op de verandering en dat het deel uitmaakt van een bredere trend, waardoor de school inclusiever wil zijn,” legt hij uit.
Zijn zorgen werden door deze reactie bevestigd als zijnde niet serieus genomen. “Ze deden het af als iets onbelangrijks, maar voor mij is dit een principiële kwestie.”
”Mijn kinderen moeten zich op hun gemak kunnen voelen, zonder dat ze worden geconfronteerd met zaken die ze nog niet begrijpen.”
Hij waardeert het streven naar inclusiviteit, maar stelt dat er grenzen zijn aan wat jonge kinderen zouden moeten begrijpen.
“Ik wil niet dat mijn kinderen in de war raken door onderwerpen die op deze leeftijd nog niet relevant voor hen zijn,” zegt hij.
“Het voelt alsof we te snel stappen zetten zonder dat we stilstaan bij de impact op kinderen.” Zijn besluit om zijn kinderen van school te halen had volgens Sander niet zonder gevolgen.
Vertellend, “Het was absoluut geen makkelijke beslissing,” zegt hij. “Mijn kinderen hadden hun vriendjes en vriendinnetjes daar. Het voelt alsof hun vertrouwde omgeving ineens verdwenen is.”
Zeggend, “Maar als ouder moet ik keuzes maken waarvan ik denk dat ze het beste zijn voor hun welzijn.” In zijn directe omgeving kreeg Sander gemengde reacties.
Uitsprekend, “Sommige vrienden en familieleden begrijpen mijn beslissing volledig, anderen vinden dat ik het te groot maak,” zegt hij.
Verklarend, “Toch kan ik niet zomaar meegaan met iets waar ik me ongemakkelijk bij voel, enkel omdat het gangbaar lijkt. We moeten ons afvragen of dit echt is wat we willen voor onze kinderen,” voegt hij eraan toe.
Voor Sander is het uiteindelijk van belang normen en waarden te behouden in de opvoeding. “Ik geloof dat kinderen baat hebben bij helderheid en structuur.”
Volgens hem zou het beter zijn om hen niet te vroeg bloot te stellen aan complexe onderwerpen zoals genderneutraliteit, omdat dit hun kindertijd beïnvloedt, aldus de bron.
Sander heeft besloten om zijn kinderen in te schrijven op een school zonder genderneutrale voorzieningen.
“Ik ben opgelucht dat mijn kinderen nu in een omgeving zitten waar ze zich prettig voelen, en ik geloof dat ze op een geschikt moment en begrijpelijke wijze met deze onderwerpen geconfronteerd zullen worden,” deelt hij.
De keuze van Sander heeft zowel steun als kritiek ontvangen, waarbij sommigen zijn standpunt delen terwijl anderen het als overdreven zien in de huidige maatschappij. Ondanks dit blijft Sander vasthouden aan zijn overtuigingen ten aanzien van zijn kinderen.
1. Er mag geen onschuldig stukje kindertijd worden weggehaald bij hen…
2. Hij is het absoluut niet eens met de keuze van deze basisschool!
3. Hij vindt dat er grenzen zijn aan wat jonge kinderen moeten begrijpen
4. Hij schrok toen hij hoorde dat de school dit zou gaan invoeren.
5. Hij wil een school die voor zijn kinderen duidelijk en prettig aanvoelt.
